15 grudnia 2018 roku w Saratowskim obwodowym domu pracowników sztuk odbyły się otwarte warsztaty polskich tańców narodowych.

Co to oznacza dla nas, Polaków, taniec? Przede wszystkim to jest pasją. Polacy mają świetny dryg do tańca. Czerpią wiele przyjemności z tańca, dlatego też mając taką możliwość, poświęcają temu naprawdę wiele czasu i energii. W Saratowie funkcjonuje kilka rewelacyjnych szkół tańca, prowadzonych przez profesjonalistów. Na takie zajęcia zapisują się osoby, które chcą podszkolić swoje umiejętności taneczne, odnaleźć pasję, a także doskonale spędzić czas. Jedną z takich szkół tanecznych to klub tańca historycznego "Falkor", który uczestniczył na Wielkim balu polskim 11 listopada 2018 roku. Miłośnicy tańców dawnych zgromadzili się na tych warsztatach, aby podnieść swoją umiejętność tańca polskiego. Szkolenie odbywało się pod czujnym okiem Julii Kazakow z klubu "Falkor".

Zajęcie rozpoczęło się od małej rozgrzewki. W przestronnej sali z szeregiem lustr wzdłuż ścian zebraliśmy się, trzymając nawzajem za ręce, powtarzaliśmy za nauczycielką ruchy, krok po kroku coraz bardziej oddalając się od codziennych kłopotów i zamieszania.

Pierwszym z tańców na tych warsztatach był oczywiście polonez. Polonez jest przede wszystkim tańcem uroczystym, dostojnym. Rozpoczyna się nim zwykle reprezentacyjne zabawy i bale, a często także widowiska. Od połowy XVII wieku polonez zyskał miano tańca narodowego.

Najpierw został pokazany główny element taneczny - krok poloneza, który powtarzaliśmy w ślad za Julią, stojąc w szeregach. Krok jest posuwisty. Pierwszy jest wykonywany na lekko ugiętej nodze, przy jednoczesnym wysunięciu drugiej do przodu. Dwa kolejne kroki są krótsze, a po nich wykonujemy ponownie wydłużony, tym razem zmieniając nogę uginaną i wysuwaną do przodu. Każdy krok powinien być stawiany od palców. Stawanie najpierw na pięcie nie jest poprawne i – co tu dużo pisać – wygląda brzydko i nie jest odpowiednie do dostojeństwa, z jakim powinien być tańczony polonez. Potem się rozdzieliliśmy na pary, zaczęliśmy robić zmiany figur, do których zaliczamy np. ustawienie czwórkami, spiralę, tunel czy taniec w kole. Tańczyliśmy z muzyki słynnego poloneza Wojciecha Kilara z filmu "Pan Tadeusz".

Drugim tańcem był krakowiak. Żywy, szybki taniec – jeden z ulubionych tańców polaków – został opanowany szybko i skutecznie. Krakowiak jest tańcem, którego każdy może się szybko nauczyć. Znów się rozdzieliliśmy na pary i falowaliśmy w rytmie znanego tańca, będąc zadowolonymi z siebie. Julia Kazakow pokazała nam prostą wersję krakowiaka, którą łatwo może powtórzyć każdy początkujący oraz amator.

Zapoznanie się z europejskimi tańcami zostało kontynuowane polką – powszechny w wielu krajach taniec ludowy. Zyskała popularność na całym świecie, szczególnie w Polsce, Niemczech i we Włoszech. Obok walca była bardzo popularnym tańcem towarzyskim w XIX w. Ten taniec pozwala także w radosny i niewerbalny sposób wprowadzić nas w świat narodowej tradycji, świadomości lokalnej, narodowej; kochania tego co nam najbliższe – miasta, regionu, ojczyzny.

Od początku napotkaliśmy problemy: okazało się, że wykonanie pewnych kroków czy figur polki było bardzo trudne. Jednak byliśmy w stanie opanować w krótkim czasie ten taniec, bo powtarzaliśmy figury wielokrotnie. Tańczyliśmy bez końca i radość z tańca ogarniała nas. Atmosfera na warsztatach polskich tańców narodowych była ciepła i przytulna. Nikt nie czuł się samotnym czy bezradnym, troska i opieka kierownictwa klubu dotknęła wszystkich.

Wiadomo, że po Wielkim balu polskim niektórzy z naszych przyjaciół przyłączyli się już do tego klubu tanecznego. Ci uczestnicy tańczyli znacznie lepiej, niż inni, którzy robili tylko pierwsze kroki. Warto zauważyć, że opanowanie podstaw tańców polskich narodowych naprawdę nie sprawiło nam trudności. Ale żeby zostać mistrzem, trzeba poświęcić temu parę lat.

Po zakończeniu zajęcia Julia Kazakow podziękowała wszystkim i zaprosiła na dalsze zajęcia i imprezy z Klubu tańca historycznego "Falkor". Mamy nadzieję, że nasze spotkania będą kontynuowane.

Serdecznie dziękujemy klubowi tańca historycznego "Falkor" i osobiście Julii Kazakow za wspaniałe zajęcie, ponadto liczymy na owocną współpracę nadal.

Publikacja została przygotowana przez Irenę Siergiejew